If it is to be, it’s up to me….

If it is to be, it’s up to me ….

De uitputting nabij meldt Judith (48) zich bij de 2.0 Vitaal-coach. Met een doorverwijzing van de huisarts, een zeer lage bloeddruk en burn-out verschijnselen is het een wonder dat ze nog staat. Met een druk samengesteld gezin (drie van haar en drie van hem), een fulltime baan en een huishouden dat volledig op haar neerkomt is die vermoeidheid niet vreemd. De testen laten burn-out waardes zien. 

Ondanks tegenwerking van thuis (“onzin, dat heb jij toch niet nodig”), gaat ze aan de slag, omdat het als ‘nu of nooit’ voelt. De trainingen vallen zwaar, maar geven haar ook iets terug; tijd voor zichzelf.

Dat zet zich door. Judith wordt zich meer en meer bewust van zichzelf, haar keuzes en de consequenties daarvan. Ondertussen gaat ze zich lichamelijk beter voelen door de balans tussen trainen, ademhaling en herstel te zoeken. Elke week gaat ze twee minuten langer trainen.

Haar kracht komt letterlijk terug. Ze realiseert zich dat ze net op tijd de weg naar zichzelf heeft teruggevonden. Er volgt een rigoureus besluit: zij gaat de scheiding in gang zetten. Dat brengt verdriet met zich mee, maar ook diepe gesprekken met haar kinderen, openheid en eerlijkheid over de thuissituatie en het besef dat ze elkaar gevangen hielden in een emotionele houdgreep.

Ze besluit ook van baan te switchen zodat ze meer tijd voor zichzelf en de kinderen heeft. Langzamerhand valt ze af en krijgt ze meer energie om al die stappen ook echt te nemen.

Na drie maanden is de basis voor een ander leven gelegd. Een ding weet ze zeker: ze wil nooit meer in een situatie terechtkomen waarin ze zichzelf ondergeschikt opstelt en ze haar eigen belang en gezondheid ondermijnt.

Het trainen, de coaching, de zichtbare en voelbare verandering, maar vooral haar zelfinzicht hebben nieuwe deuren geopend. 


En dan heb je plotseling de diagnose van een ernstige ziekte…

En dan heb je plotseling de diagnose van een ernstige ziekte…

Martijn (42) loopt vermoeid de sportschool binnen. 

Hij voelt zich niet fit, is gelig van kleur en denkt dat hij misschien wel een burn-out heeft. De volgende dag ligt hij in het ziekenhuis met de diagnose MDS (Myelodysplastisch syndroom is een groep van beenmergziektes waarbij de aanmaak van bloedcellen is verstoord)

De enige remedie is stamceltransplantatie. Om die te kunnen ondergaan, moet hij eerst op krachten komen. Hij meldt zich bij 2.0 Vitaal. Op dat moment heeft hij een hele hoge ademfrequentie van 25 keer per minuut en een Heart Rate Variability tussen de 15-20.  Dat is vergelijkbaar met iemand die continu aan het sporten is. 

De 2.0 Vitaal-coach maakt een trainingsprogramma en start met cardio;  3x per week,  6- minuten warming up, 10 minuten fietsen, 6 minuten cooling down en 6 minuten ademhalingsoefeningen. Op basis van een calculated omslagpunt, want een inspanningstest op de fiets doen en tot de maximale hartslag gaan is nu niet aan de orde.

De focus ligt op de ademhaling, het lichaam leren echt tot rust te komen. Alleen door je hartslag te laten dalen door je ademfrequentie naar beneden te brengen, herstelt je lichaam. De ‘motor’ komt dan eindelijk tot rust. En dat is hard nodig voor Martijn.

7 Weken lang worstelt Martijn zich door de dagen heen, dan vindt de stamceltransplantatie plaats. Hij ligt in het ziekenhuis en doet daar nog eens 6 futloze weken niets.

Daarna start hij de training opnieuw, van voren af aan. In 6 weken bouwt hij op naar 20 minuten wandelen. Het keerpunt komt als zijn bloedwaardes herstellen en de specialist ziet dat hij goed herstelt. De trainingen bij 2.0 Vitaal worden uitgebreid en uiteindelijk zelfs overgaat op hardlopen. Een sport die hij verafschuwde en nooit meer had verwacht dat ooit nog te gaan doen. Een mentale en fysieke overwinning. Elf maanden lang traint hij drie keer per week samen met zijn coach. Daar gaat een techniektraining aan vooraf om echt goed te leren hardlopen. 

En nu exact een jaar later na de transplantatie rent hij 6-10 kilometer op de heide en is ook weer volledig aan het werk.

“Er is een hoop gebeurd dit jaar, mijn leven had ook voorbij kunnen zijn. Alles komt in een ander perspectief te staan: werk, vriendschappen en mijn eigen levenshouding. Ik heb mijn leefstijl radicaal moeten veranderen. Gelukkig is mijn vrouw met mij mee gaan trainen;-)”