If it is to be, it’s up to me….
If it is to be, it’s up to me ….
De uitputting nabij meldt Judith (48) zich bij de 2.0 Vitaal-coach. Met een doorverwijzing van de huisarts, een zeer lage bloeddruk en burn-out verschijnselen is het een wonder dat ze nog staat. Met een druk samengesteld gezin (drie van haar en drie van hem), een fulltime baan en een huishouden dat volledig op haar neerkomt is die vermoeidheid niet vreemd. De testen laten burn-out waardes zien.
Ondanks tegenwerking van thuis (“onzin, dat heb jij toch niet nodig”), gaat ze aan de slag, omdat het als ‘nu of nooit’ voelt. De trainingen vallen zwaar, maar geven haar ook iets terug; tijd voor zichzelf.
Dat zet zich door. Judith wordt zich meer en meer bewust van zichzelf, haar keuzes en de consequenties daarvan. Ondertussen gaat ze zich lichamelijk beter voelen door de balans tussen trainen, ademhaling en herstel te zoeken. Elke week gaat ze twee minuten langer trainen.
Haar kracht komt letterlijk terug. Ze realiseert zich dat ze net op tijd de weg naar zichzelf heeft teruggevonden. Er volgt een rigoureus besluit: zij gaat de scheiding in gang zetten. Dat brengt verdriet met zich mee, maar ook diepe gesprekken met haar kinderen, openheid en eerlijkheid over de thuissituatie en het besef dat ze elkaar gevangen hielden in een emotionele houdgreep.
Ze besluit ook van baan te switchen zodat ze meer tijd voor zichzelf en de kinderen heeft. Langzamerhand valt ze af en krijgt ze meer energie om al die stappen ook echt te nemen.
Na drie maanden is de basis voor een ander leven gelegd. Een ding weet ze zeker: ze wil nooit meer in een situatie terechtkomen waarin ze zichzelf ondergeschikt opstelt en ze haar eigen belang en gezondheid ondermijnt.
Het trainen, de coaching, de zichtbare en voelbare verandering, maar vooral haar zelfinzicht hebben nieuwe deuren geopend.
