4 weken geleden liep ik de marathon in New York. (https://www.linkedin.com/pulse/spanning-loopt-op-voor-ny-marathon-eric-ruiter/). Een fantastische trip naar “the big apple”. In de 5 dagen die ik er was heb ik 120 km gewandeld/hardgelopen. 42,195 km hardlopend voor de marathon zelf en de overige kilometers wandelend om de stad te verkennen. Oef, wat heb ik dat gevoeld in mijn benen! En niet nadelig, maar juist positief! De meeste wandelkilometers heb ik gemaakt in de uren en dagen na de marathon. Eenmaal in beweging gaat dat best goed en voelen je benen niet zo stijf. Na het stilzitten(eten, metro) voel je de stijfheid weer. Na een paar minuten wandelen is dat volledig verdwenen. Een lichte mate van belasting geeft direct een verbeterde doorbloeding. En doorbloeding is voeding en voeding is herstel. Het bezichtigen van alle geweldige gebouwen, monumenten, beklimmen van trappen zijn niet alleen leuk en hebben een onvergetelijke indruk achtergelaten, ze waren ook nog eens geweldig voor mijn herstel.

Terug in NL vooral veel op de fiets gezeten. Een week na de marathon mijn wekelijkse maandagochtend runningtherapie loopje van 6 kilometer met een cliënt opgepakt. Voor mij een loopje met zeer lage hartslagen. Met licht verzwaarde benen mocht ik zeker niet klagen.

De zevenheuvelenloop (15km) in Nijmegen stond 2 weken na de marathon in NY op de planning. Een loop die voor mij een traditie is geworden samen met vrienden. Vrienden met wie ik over 2 weken ook de marathon in Valencia ga lopen. Even samen zijn en vast wat fantaseren over de dagen in Valencia. Daarom dit keer niet op maximaal tempo, maar op marathonhartslag. De hartslag waar ik ook 42 kilometer op kan lopen.

In de week na Nijmegen nog 1x een training van 14 kilometer en mijn vaste maandagochtend runningtherapie rondje en verder de benen sparen naar Valencia.

Is het gekkenwerk? Nee, niet als je luistert naar je lichaam. En dat doe ik niet alleen op gevoel, naar kennis, maar ook naar mijn rusthartslagen. Dan kan het prima. Door het intensieve trainingstraject en de metingen die ik elke ochtend uitvoer weet ik precies dat (als ik in goede conditie ben) mijn rusthartslag wisselt tussen de 33 en 34 slagen per minuut. De eerste nacht na de marathon was deze 53 slagen per minuut en pas na 5 dagen was mijn hartslag weer terug zoals die hoort te zijn. Mijn herstel is goed. Dat zegt overigens niks over de weefselschade die nog aan het herstellen is. Ja, het is wel gekkenwerk als je 2x maximaal wilt presteren en records wilt lopen bij beide marathons.

Voor mij geldt; wat meer rust tussendoor nemen om ook de weefselschade die ik heb opgelopen weer te laten herstellen. Morgen vertrekken we naar Valencia. Lekker hardlopen, genieten van het mooie weer, vrienden en uitwandelen in de stad!